Ερωτικά ποιήματα: 21 ρομαντικά κλασικά
Συναισθηματικές ωδές και πνευματώδεις κουβέντες που αποτυπώνουν το νόημα του ρομαντισμού
Getty Images
Το να γράψετε ένα ερωτικό γράμμα μπορεί να είναι μια τρομακτική προοπτική, οπότε αν παλεύετε να γράψετε ένα ρομαντικό μήνυμα για την αγαπημένη σας που ξεπερνά τα κόκκινα τριαντάφυλλα, τα βιολετί είναι μπλε, τότε αυτά τα ρομαντικά κλασικά θα μπορούσαν να είναι η έμπνευση που χρειάζεστε.
Ποιητές από τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ μέχρι τον Λόρδο Βύρωνα έως την Έμιλυ Ντίκινσον είχαν όλοι να πουν πολλά για τις υποθέσεις της καρδιάς και έχουμε συγκεντρώσει μερικά από τα κλασικά ποιήματα που αποτυπώνουν την ουσία της αγάπης.
Αλλά αν οι μεγαλειώδεις ωδές και τα σονέτα ακούγονται λίγο έντονα, υπάρχουν επίσης πιο ανάλαφροι στίχοι από τους Ogden Nash και τον John Cooper Clarke, των οποίων Για τον Βαλεντίνο μου υπόσχεται ότι αγαπά το αντικείμενο της στοργής του περισσότερο από ό,τι ένας εγκληματίας μισεί μια ιδέα και περισσότερο από ένα γκρέιπφρουτ squits.
Ένα κόκκινο, κόκκινο τριαντάφυλλο
Ρόμπερτ Μπερνς
Η αγάπη μου είναι σαν ένα κόκκινο, κόκκινο τριαντάφυλλο που φύτρωσε πρόσφατα τον Ιούνιο: Η αγάπη μου είναι σαν τη μελωδία που παίζεται γλυκά σε μελωδία.
Όσο ωραία είσαι, κοπέλα μου, Τόσο βαθιά ερωτευμένη είμαι: Και θα σε αγαπώ ακόμα, αγαπητέ μου, Μέχρι να στεγνώσει η συμμορία της θάλασσας.
Μέχρι να στεγνώσουν οι θάλασσες, αγαπητέ μου, Και οι βράχοι να λιώσουν με τον ήλιο: Και θα σ' αγαπώ ακόμα, αγαπητέ μου, Ενώ η άμμος θα τρέχει η ζωή.
Και άντε, αγάπη μου, και άντε λίγο! Και θα έρθω ξανά, αγάπη μου, ήσουν δέκα χιλιάδες μίλια.
Λαμπερό αστέρι! θα ήμουν σταθερός όπως είσαι εσύ
Τζον Κιτς
Λαμπερό αστέρι! Θα ήμουν σταθερός όπως είσαι εσύ— Όχι σε μοναχική μεγαλοπρέπεια κρεμασμένη ψηλά τη νύχτα, Και κοιτώντας, με αιώνια καπάκια χώρια, Σαν τον υπομονετικό άγρυπνο Ερεμίτη της Φύσης, Τα κινούμενα νερά στο ιερατικό τους έργο της καθαρής πλύσης γύρω από τις ανθρώπινες ακτές της γης, Ή κοιτάζοντας το νέα απαλή πεσμένη μάσκα Χιονιού πάνω στα βουνά και τους βαλίτσες—Όχι—ακόμα σταθερό, ακόμα αμετάβλητο, Μαξιλάρι στο στήθος της όμορφης αγάπης μου που ωριμάζει, Να νιώθω για πάντα την απαλή πτώση και να φουσκώνει, Ξυπνήστε για πάντα σε μια γλυκιά αναταραχή, Ακόμα, ακόμα για να ακούσω την τρυφερή ανάσα της, Και έτσι να ζήσεις πάντα — αλλιώς θα πεθάνεις.
Στη Σίλια
Μπεν Τζόνσον
Πιες σε μένα μόνο με τα μάτια σου Και θα δεσμευτώ με τα δικά μου . Ή αφήστε ένα φιλί αλλά στο φλιτζάνι Και δεν θα ψάξω για κρασί.
Η δίψα που αναδύεται από την ψυχή, ζητά ένα θεϊκό ποτό· αλλά, αν το νέκταρ του Jove, δεν θα άλλαζα για το δικό σου.
Σου έστειλα αργά ένα ροδαλό στεφάνι, δεν σε εκτιμώ και τόσο Καθώς του έδινε μια ελπίδα ότι δεν θα μπορούσε να μαραθεί.
Αλλά εσύ δεν ανέπνεες μόνο και μου το έστειλες πίσω, από τότε που μεγαλώνει και μυρίζει, ορκίζομαι Όχι στον εαυτό του, αλλά σε σένα.
Σονέτο 43
Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ
Πώς σε αγαπώ; Άσε με να μετράω τους τρόπους.Σε αγαπώ μέχρι το βάθος και το πλάτος και το ύψος Η ψυχή μου μπορεί να φτάσει, όταν αισθάνομαι ότι δεν βλέπω, για τα άκρα της ύπαρξης και την ιδανική χάρη. Σε αγαπώ στο επίπεδο της πιο ήσυχης ανάγκης κάθε μέρας, στον ήλιο και στο φως των κεριών.Σε αγαπώ ελεύθερα, όπως οι άνθρωποι αγωνίζονται για το δίκαιο.Σε αγαπώ καθαρά, καθώς αποστρέφονται από τον έπαινο.Σε αγαπώ με το πάθος που χρησιμοποιώ στις παλιές μου θλίψεις, και με την πίστη της παιδικής μου ηλικίας. Σε αγαπώ με μια αγάπη φάνηκα να χάνω Με τους χαμένους αγίους μου. Σε αγαπώ με την ανάσα, χαμόγελα, δάκρυα, όλης μου τη ζωή. και, αν ο Θεός επιλέξει, θα σε αγαπήσω καλύτερα μετά θάνατον.
Περπατά στην Ομορφιά
Λόρδος Βύρων
Περπατά στην ομορφιά, σαν τη νύχτα με ασυννέφια και έναστρους ουρανούς· Και ό,τι καλύτερο από το σκοτάδι και το φωτεινό Γνωρίστε την όψη και τα μάτια της· Έτσι γλυκιά σε εκείνο το τρυφερό φως που αρνείται ο παράδεισος στη θορυβώδη μέρα.
Μία απόχρωση τόσο περισσότερο, μία ακτίνα τόσο λιγότερη, Είχε μισοκαταστήσει την ανώνυμη χάρη που κυματίζει σε κάθε κοράκι, Ή φωτίζει απαλά το πρόσωπό της· Εκεί που οι σκέψεις εκφράζουν γαλήνια γλυκές, Πόσο αγνή, πόσο αγαπητή η κατοικία τους.
Και σε αυτό το μάγουλο, και σε αυτό το μέτωπο, Τόσο απαλό, τόσο ήρεμο, αλλά εύγλωττο, Τα χαμόγελα που κερδίζουν, οι αποχρώσεις που λάμπουν, Αλλά πείτε για μέρες καλοσύνης που πέρασαν, Ένα μυαλό ειρηνικό με όλους από κάτω, Μια καρδιά που η αγάπη είναι αθώα!
Επιτέλους
Ελίζαμπεθ Άκερς Άλεν
Επιτέλους, όταν όλο το καλοκαίρι λάμπειΕκείνες οι ζεστές πρώτες ώρες της ζωής έχουν περάσει,Τα αγαπημένα σας δάχτυλα αναζητούν τα δάχτυλά μουΚαι κρατήστε τα κοντά -επιτέλους-επιτέλους!Όχι συχνά η κοκκινολαίμη έρχεται να χτίσει τη φωλιά της πάνω στο άφυλλο κλαδί. -Αλλά εσύ, καλή καρδιά, με αγαπάς τώρα. Αν και υπάρχουν σκιές στο μέτωπό μου και αυλάκια στο μάγουλό μου, στην πραγματικότητα, -Τα σημάδια όπου το ανελέητο άροτρο του Χρόνου διέλυσε το ανθισμένο σμήνος της Νεολαίας, -Αν και έφυγε κάθε κοριτσίστικη χάρη Μπορεί να κερδίσει ή Κράτα τον όρκο ενός εραστή,Παρά το λυπημένο και ξεθωριασμένο πρόσωπό μου,Και τη σκοτεινή καρδιά, μ'αγαπάς τώρα!Δεν μετράω πια τα χαμένα δάκρυά μου,Δεν άφησαν την ηχώ της πτώσης τους,Δεν θρηνώ πια τα μοναχικά μου χρόνια,Αυτή η ευλογημένη ώρα εξιλεώνει Όλα.Δεν φοβάμαι όλα αυτά που ο Χρόνος ή η Μοίρα μπορεί να βαρύνει την καρδιά ή το μέτωπο, -Δυνατή στην αγάπη που ήρθε τόσο αργά, οι ψυχές μας θα την κρατούν πάντα τώρα!
Σύλβια
George Etherege
Η Νύμφη που με αναιρεί, είναι δίκαιη και αγενής. Όχι λιγότερο από ένα θαύμα που σχεδίασε η Φύση. Είναι η θλίψη της καρδιάς μου, η χαρά του ματιού μου και η αιτία μιας φλόγας που δεν μπορεί να πεθάνει ποτέ!
Το στόμα της, από όπου η εξυπνάδα ρέει ακόμα υποχρεωτικά, Έχει το όμορφο ρουζ και τη μυρωδιά του τριαντάφυλλου. Η αγάπη και το πεπρωμένο είναι και τα δύο σύμφωνα με τη θέλησή της. Πληγώνει με ένα βλέμμα. με συνοφρύωμα, μπορεί να σκοτώσει!
Ο απελπισμένος Εραστής δεν μπορεί να ελπίζει σε καμία επανόρθωση. Εκεί που η ομορφιά και η αυστηρότητα είναι και τα δύο υπερβολικά! Στη Σύλβια συναντιούνται. Τόσο δυστυχισμένος είμαι! Όποιος τη βλέπει, πρέπει να αγαπήσει. και όποιος την αγαπά, πρέπει να πεθάνει!
Σονέτο XLIX, 'Εκατό σονέτα αγάπης'
Πάμπλο Νερούδα
Είναι σήμερα: όλο το χθες έπεσε ανάμεσα στα δάχτυλα του φωτός και στα κοιμισμένα μάτια. Το αύριο θα έρθει στα πράσινα βήματά του· κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το ποτάμι της αυγής.
Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το ποτάμι των χεριών σου, τα μάτια σου και την υπνηλία τους, αγαπητέ μου. Είσαι το τρέμουλο του χρόνου, που περνά ανάμεσα στο κατακόρυφο φως και τον σκοτεινό ουρανό.
Ο ουρανός διπλώνει τα φτερά του πάνω σου, σε σηκώνει, σε κουβαλά στην αγκαλιά μου με την ακριβή, μυστηριώδη ευγένειά του. Γι' αυτό τραγουδώ στη μέρα και στο φεγγάρι, στη θάλασσα, στον χρόνο, σε όλους τους πλανήτες, στην καθημερινότητά σου φωνή, στο νυχτερινό σου δέρμα.
Είναι σήμερα: όλο το χθες έπεσε ανάμεσα στα δάχτυλα του φωτός και στα κοιμισμένα μάτια. Το αύριο θα έρθει στα πράσινα βήματά του· κανείς δεν μπορεί να σταματήσει το ποτάμι της αυγής.
Είναι σήμερα, είναι σήμερα…
κουβαλάω την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλάω μέσα)
μι. μι. cummings
κουβαλάω την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλάω στην καρδιά μου) δεν είμαι ποτέ χωρίς αυτήν (όπου κι αν πας, αγαπητέ μου, και ό,τι γίνεται μόνο από μένα το κάνεις, αγάπη μου)
Δεν φοβάμαι τη μοίρα (γιατί είσαι η μοίρα μου, γλυκιά μου) δεν θέλω κόσμο (για όμορφος είσαι ο κόσμος μου, αλήθεια μου) και είσαι ό,τι σήμαινε πάντα ένα φεγγάρι και ό,τι ένας ήλιος θα τραγουδήσει πάντα είναι εσύ εδώ είναι το βαθύτερο μυστικό κανείς ξέρει (εδώ είναι η ρίζα της ρίζας και το μπουμπούκι του βλέμματος και ο ουρανός του ουρανού ενός δέντρου που λέγεται ζωή· το οποίο μεγαλώνει πιο πολύ από ό,τι η ψυχή μπορεί να ελπίζει ή το μυαλό μπορεί να κρύψει) και αυτό είναι το θαύμα που κρατά τα αστέρια χώρια
κουβαλάω την καρδιά σου (την κουβαλάω στην καρδιά μου)
Που πάντα αγαπούσα
Έμιλυ Ντίκενσον
Ότι πάντα αγαπούσα, σου φέρνω την απόδειξη, ότι μέχρι που αγάπησα, δεν έζησα ποτέ - Αρκετά -
Ότι θα αγαπώ πάντα—σε υποστηρίζω ότι η αγάπη είναι ζωή—Και η ζωή έχει αθανασία—
Αυτό—αμφιβάλλετε—Γλυκό—Τότε δεν έχετε τίποτα να δείξετεΑλλά τον Γολγοθά—
Σονέτο 147
Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Η αγάπη μου είναι σαν πυρετός, λαχταρά ακόμα για αυτό που θηλάζει περισσότερο την ασθένεια, τρέφομαι με αυτό που συντηρεί τον άρρωστο, την αβέβαιη αρρωστημένη όρεξη να ευχαριστήσω. Ο λόγος μου, ο γιατρός της αγάπης μου, Θυμωμένος που δεν τηρούνται οι συνταγές του, Με άφησε, και τώρα απελπισμένος εγκρίνω Η επιθυμία είναι ο θάνατος, κάτι που η φυσική έκανε εκτός. μάταια εκφράστηκε: Διότι σε ορκίστηκα δίκαιο και σε σκέφτηκα φωτεινό, που είσαι μαύρος σαν την κόλαση, σκοτεινός σαν τη νύχτα.
Σε αγαπώ
Ella Wheeler Wilcox
Λατρεύω τα χείλη σου όταν είναι βρεγμένα με κρασί και κόκκινα από μια άγρια επιθυμία. Λατρεύω τα μάτια σου όταν το φως της αγάπης ανάβει με μια παθιασμένη φωτιά. Λατρεύω τα χέρια σου όταν η ζεστή λευκή σάρκα αγγίζει τη δική μου σε μια στοργική αγκαλιά, αγαπώ τα μαλλιά σου όταν τα σκέλη εμπλέκουν τα φιλιά σου στο πρόσωπό μου.
Όχι για μένα το κρύο, ήρεμο φιλί της αναίμακτης αγάπης μιας παρθένας, όχι για μένα η άσπρη ευδαιμονία του αγίου, ούτε η καρδιά ενός πεντακάθαρου περιστεριού. Αλλά δώσε μου την αγάπη που δίνει τόσο ελεύθερα Και γελάει με όλο τον κόσμο την ευθύνη, Με το κορμί σου τόσο νέο και ζεσταίνεται στην αγκαλιά μου, Φλέγει την καημένη μου καρδιά.
Λοιπόν, φίλησε με γλυκό με το ζεστό βρεγμένο στόμα σου, ακόμα μυρωδάτο με ρουμπίνι κρασί, Και πες με θέρμη που γεννιέται από τον Νότο ότι το σώμα και η ψυχή σου είναι δικά μου. Κλείσε με κοντά στη ζεστή νεανική σου αγκαλιά, Ενώ τα χλωμά αστέρια λάμπουν από πάνω, Κι εμείς Θα ζήσουμε όλη τη νεαρή μας ζωή μακριά στις χαρές μιας ζωντανής αγάπης.
Δεν είμαι δικός σου
Sara Teasdale
Δεν είμαι δικός σου, δεν χάθηκα μέσα σου, Δεν χάθηκα, αν και λαχταρώ να είμαι Χαμένος σαν κερί αναμμένο το μεσημέρι, Χαμένος σαν νιφάδα χιονιού στη θάλασσα.
Με αγαπάς, και σε βρίσκω ακόμα ένα πνεύμα όμορφο και φωτεινό, όμως είμαι εγώ, που λαχταράω να χαθώ όπως χάνεται ένα φως στο φως.
Ω, βύθισέ με βαθιά στην αγάπη - βάλε με έξω τις αισθήσεις μου, άσε με κουφό και τυφλό, Σαρωμένο από τη φουρτούνα της αγάπης σου, Ένα κωνικό σε έναν ορμητικό άνεμο.
Σονέτο 18
Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Να σε συγκρίνω με μια καλοκαιρινή μέρα; Είσαι πιο όμορφη και πιο εύκρατη: Τραχείς άνεμοι ταρακουνούν τα αγαπημένα μπουμπούκια του Μάη, Και η μίσθωση του καλοκαιριού έχει πολύ σύντομη ημερομηνία: Κάποτε λάμπει πολύ ζεστό το μάτι του ουρανού, Και συχνά είναι δικό του χρυσή χροιά θαμπωμένη;Και κάθε χρυσό από το ωραίο κάποτε φθίνει,Κατά τύχη, ή η πορεία της φύσης που αλλάζει, δεν θα σβήσει;Αλλά το αιώνιο καλοκαίρι σου δεν θα ξεθωριάσει, ούτε θα χάσει την κατοχή της ωραίας που έχεις, ούτε θα καυχιέται ο θάνατος ότι περιπλανιέσαι. στη σκιά του,Όταν σε αιώνιες γραμμές με το χρόνο μεγαλώνεις;Όσο οι άνθρωποι μπορούν να αναπνεύσουν ή τα μάτια μπορούν να δουν,Τόσο ζήσε αυτό, και αυτό σου δίνει ζωή.
Το καλό αύριο
Τζον Ντόν
Αναρωτιέμαι, με το troth μου, τι εσείς και IDID, μέχρι να αγαπήσουμε; Δεν ήμασταν απογαλακτισμένοι μέχρι τότε; Αλλά ρουφούσαμε τις εξοχικές απολαύσεις, παιδαριωδώς; Ή ρουθούνισες στο άντρο των επτά κοιμώμενων;'Έτσι ήταν; αλλά αυτό, όλες οι απολαύσεις είναι.
Αν ποτέ είδα κάποια ομορφιά, που επιθυμούσα και πήρα, δεν ήταν παρά ένα όνειρό σου. Και τώρα καλημέρα στις ξύπνιες ψυχές μας, που δεν παρακολουθούν η μία την άλλη από φόβο. Για αγάπη, όλη αγάπη για άλλα αξιοθέατα ελέγχει και κάνει ένα μικρό δωμάτιο παντού.
Αφήστε που θα ανακαλύψουν τη θάλασσα σε νέους κόσμους να έχουν πάει, χάρτες σε άλλους, κόσμους σε κόσμους έχουν δείξει, ας κατέχουμε έναν κόσμο, ο καθένας έχει έναν και είναι ένας. Το πρόσωπό μου στο μάτι σου, το δικό σου στο δικό μου φαίνεται, και αληθινές καρδιές κάνει στα πρόσωπα ανάπαυση;Πού μπορούμε να βρούμε δύο καλύτερα ημισφαίρια,Χωρίς απότομο βορρά, χωρίς φθίνουσα δύση;
Ό,τι πεθαίνει, δεν αναμειγνύεται εξίσου· Αν οι δύο μας αγάπες είναι μία, ή, εσύ και Αγαπάς τόσο όμοια, που κανένας δεν χαλαρώνει, κανένας δεν μπορεί να πεθάνει.
Για τον Βαλεντίνο μου
Όγκντεν Νας
Περισσότερο από ό,τι ένας γατόπουλος μισεί μια γάτα, Ή ένας εγκληματίας μισεί μια ιδέα, Ή ο Άξονας μισεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, Αυτό είναι πόσο πολύ σ' αγαπώ.
Σ'αγαπώ περισσότερο από ό,τι μπορεί να κολυμπήσει μια πάπια,Και περισσότερο από ό,τι ένα γκρέιπφρουτ ψεκάζει, σε αγαπώ περισσότερο από ό,τι ένα τζιν ράμι είναι βαρετή,Και περισσότερο από ό,τι πονάει ένας πονόδοντος.
Όπως ένας ναυαγός μισεί τη θάλασσα, Ή ένας ταχυδακτυλουργός μισεί το σπρώξιμο, Όπως μια οικοδέσποινα απεχθάνεται τους απροσδόκητους επισκέπτες, έτσι σε αγαπώ.
Σ'αγαπώ περισσότερο από ό,τι μπορεί να τσιμπήσει μια σφήκα, Και περισσότερο από τους τρανταχτούς του μετρό, σε αγαπώ όσο ένας ζητιάνος χρειάζεται ένα δεκανίκι, Και περισσότερο από ένα καρφί.
Σου ορκίζομαι στα αστέρια από πάνω, Και από κάτω, αν υπάρχουν τέτοια, Καθώς το Ανώτατο Δικαστήριο απεχθάνεται τους ψευδείς όρκους, έτσι σε αγαπώ.
Rondel της ανελέητης ομορφιάς
Τζέφρι Τσόσερ
Τα δύο υπέροχα μάτια σου θα με σκοτώσουν ξαφνικά· Η ομορφιά τους με ταρακουνάει που κάποτε ήμουν γαλήνιος· ίσια μέσα από την καρδιά μου η πληγή είναι γρήγορη και έντονη. Μόνο ο λόγος σου θα γιατρέψει τον τραυματισμό στην πληγωμένη μου καρδιά, ενώ η πληγή είναι καθαρή—Τα δύο υπέροχα μάτια σου θα με σκοτώσουν ξαφνικά· Η ομορφιά τους με ταρακουνάει που κάποτε ήμουν γαλήνιος. Με το λόγο μου, σου λέω πιστά Μέσω της ζωής και μετά το θάνατο είσαι η βασίλισσά μου· Γιατί με τον θάνατό μου θα φανεί όλη η αλήθεια. Τα δύο υπέροχα μάτια σου θα με σκοτώσουν ξαφνικά· Η ομορφιά τους με ταρακουνάει που κάποτε ήμουν γαλήνιος· κατευθείαν μέσα από την καρδιά μου η πληγή είναι γρήγορη και έντονη.
Στο Glimpse
Walt Whitman
Μια ματιά μέσα από ένα διάμεσο που πιάστηκε, Ένα πλήθος εργατών και οδηγών σε ένα μπαρ-δωμάτιο γύρω από τη σόμπα αργά μια χειμωνιάτικη νύχτα, και δεν σημείωσα καθισμένος σε μια γωνία, ενός νέου που με αγαπάει και που αγαπώ, σιωπηλά πλησιάζει και κάθεται κοντά, για να με κρατήσει από το χέρι, για πολλή ώρα, ανάμεσα στους θορύβους του πηγαινοέρχεσθαι, του ποτού και του όρκου και του αστείου αστείου, εμείς οι δύο, ευχαριστημένοι, χαρούμενοι που είμαστε μαζί, μιλάμε λίγο, ίσως όχι μια λέξη.
Όλα τα ερωτικά γράμματα είναι
Φερνάντο Πεσσόα
Όλα τα ερωτικά γράμματα είναι γελοία. Δεν θα ήταν ερωτικά γράμματα αν δεν ήταν γελοία. Στην εποχή μου έγραφα επίσης ερωτικά γράμματα εξίσου, αναπόφευκτα γελοία. Τα ερωτικά γράμματα, αν υπάρχει αγάπη, πρέπει να είναι γελοία. Αλλά στην πραγματικότητα, μόνο εκείνοι που δεν έχουν γράψει ποτέ γράμματα αγάπης είναι μόνο εγώ. Θα μπορούσα να επιστρέψω όταν έγραφα ερωτικά γράμματα Χωρίς να σκέφτομαι πόσο γελοία. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα οι αναμνήσεις μου από αυτά τα ερωτικά γράμματα είναι γελοίες. (Όλες οι περισσότερες από τρεις συλλαβές λέξεις, Μαζί με ακαταλόγιστα συναισθήματα, είναι φυσικά γελοίες.)
Θέλω να είμαι δικός σου...
Τζον Κούπερ Κλαρκ
Θέλω να γίνω η ηλεκτρική σκούπα σου αναπνέοντας στη σκόνη σου Θέλω να γίνω το Ford σου CortinaI δεν θα σκουριάσει ποτέ Αν σου αρέσει ο καφές σου, καυτό να γίνω το μπρίκι σου. μακριά Άσε με να γίνω το αρκουδάκι σου πάρε με μαζί σου οπουδήποτε Δεν με νοιάζει Θέλω να είμαι δικός σου Θέλω να γίνω ο ηλεκτρικός σου μετρητής δεν θα τελειώσει Θέλω να είμαι η ηλεκτρική θερμάστρα θα κρυώσεις χωρίς θέλω να γίνω η λοσιόν σου για το στήσιμο κρατά τα μαλλιά σου βαθιά αφοσίωση Βαθιά όσο ο βαθύς Ατλαντικός ωκεανός πόσο βαθιά είναι η αφοσίωσή μου
Όταν γερνάμε κι αυτές οι φλέβες που χαίρονται
Edna St. Vincent Millay
Όταν γερνάμε κι αυτές οι χαρούμενες φλέβες είναι παγωμένα κανάλια σε ένα σιωπηλό ρέμα,Και απ' όλο μας το φλεγόμενο τα απομεινάρια τους Καμία αδύναμη σπίθα να μας πυροδοτεί, ακόμα και στο όνειρο, Αυτή να είναι η παρηγοριά μας: που δεν λέγαμε Όταν ήμασταν νέοι και ζεστοί και μέσα Η αρχαία μας, στον καναπέ μας ξαπλώνουμε σαν ξαπλωμένοι νεκροί, κοιμόμαστε μακριά την ώρα που δεν επιστρέφει. Ω γλυκιά, ω βαριά, ω αγάπη μου, Όταν το πρωί χτυπήσει το δόρυ της στη γη, Και πρέπει να σηκωθούμε και να μας οπλίσουμε και να επιπλήξουμε τον αυθάδη φως της ημέρας με σταθερό χέρι, μην απογοητευτείτε αν η γνώση σηκωθήκαμε από την αρπαγή αλλά πριν από μια ώρα.
Και μια τελευταία φράση...
Antoine de Saint-Exupéry
Η ζωή μας έχει διδάξει ότι η αγάπη δεν συνίσταται στο να κοιτάμε ο ένας τον άλλον, αλλά στο να κοιτάμε προς τα έξω μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.
