Άμεσος κανόνας για τη Βόρεια Ιρλανδία: Τι διακυβεύεται καθώς λήγουν οι συνομιλίες
Ο έλεγχος της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου θα «περιθωριοποιήσει» τη φωνή της επαρχίας και θα έδινε περισσότερη δύναμη στο Westminster
Η Michelle O'Neill του κόμματος Sinn Fein και η Arlene Foster, ηγέτης του Δημοκρατικού Ενωτικού Κόμματος
Paul McErlane και Paul Faith/AFP/Getty Images
Η Βόρεια Ιρλανδία θα μπορούσε να επιστρέψει υπό την άμεση κυριαρχία του Γουέστμινστερ, εάν τα πολιτικά της κόμματα δεν καταφέρουν να καταλήξουν σε συμφωνία μέχρι τη σημερινή παρατεταμένη προθεσμία για τις συνομιλίες για την κατανομή της εξουσίας.
Ωστόσο, αν και είναι απίθανο το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα και το Σιν Φέιν να καταλήξουν σε συμφωνία εγκαίρως, θα μπορούσαν να τους δοθεί αναβολή.
Συνδικαλιστικές πηγές είπαν στους Belfast Telegraph πιστεύουν ότι ο υπουργός της Βόρειας Ιρλανδίας James Brokenshire θα αναστείλει τις συνομιλίες μέχρι μετά τον Ιούλιο για να επιτρέψει στους πολιτικούς να κάνουν τις διακοπές τους.
«Μπορεί να εισαγάγει άμεσο κανόνα ή να προκηρύξει άλλες εκλογές στη Βουλή το φθινόπωρο, αλλά οι γνώστες των συνομιλιών πιστεύουν ότι θα επιλέξει να συνεχίσει τις συζητήσεις μεταξύ των κομμάτων στο Stormont μετά από ένα διάλειμμα», προσθέτει η εφημερίδα.
Εάν επιβαλλόταν η άμεση διακυβέρνηση, θα ήταν για πρώτη φορά από το 2007, όταν ο Τόνι Μπλερ ήταν πρωθυπουργός. BBC Αναφορές.
Θα χρειαζόταν να ψηφιστεί ένας νόμος στο Κοινοβούλιο που θα αναστέλλει τη Συνέλευση της Βόρειας Ιρλανδίας, μετά την οποία η κυβέρνηση θα αναλάβει τον έλεγχο ζητημάτων όπως η αστυνόμευση, οι φυλακές, οι μεταφορές και η στέγαση, τα οποία ανατίθενται στο Stormont.
Η επαρχία διοικείται από το Γουέστμινστερ τα 32 από τα τελευταία 44 χρόνια.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Rick Wilford του Queen's University Belfast in ημερήσια διάταξη περιοδικό, θα «περιθωριοποιούσε» τη φωνή της επαρχίας και θα έδινε περισσότερη δύναμη στα θέλω του Westminster.
Και προσθέτει: «Αν ο [άμεσος κανόνας] ανανεωθεί ξανά, τότε αναμένετε ένα διευρυμένο Γραφείο της Βόρειας Ιρλανδίας που θα επιδιώκει μια σε μεγάλο βαθμό αχαλίνωτη κυβερνητική ατζέντα του Ηνωμένου Βασιλείου, ιδίως σε σχέση με το Brexit, και ένα σοβαρά μειωμένο επίπεδο κοινοβουλευτικού ελέγχου».
