Άμεση Γνώμη: Το σύμφωνο Farage «μικτή ευλογία» για τους Τόρις
Ο οδηγός σας για τις καλύτερες στήλες και σχόλια την Τρίτη 12 Νοεμβρίου
Η καθημερινή σύνοψη της Εβδομάδας επισημαίνει τα πέντε καλύτερα άρθρα από τα βρετανικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, με αποσπάσματα από το καθένα.
1. Rachel Sylvester στους Times
σχετικά με το Κόμμα του Brexit που κλείνει ένα κλειδί στα σκαριά
Η κίνηση του Νάιτζελ Φάρατζ είναι μια ανάμεικτη ευλογία για τους Τόρις
Η εκλογική στρατηγική του πρωθυπουργού δεν βασίζεται στο να σερφάρει σε ένα «μπλε κύμα» προς τη νίκη - εξαρτάται από το σπάσιμο του «κόκκινου τοίχου», να κερδίσει μια σειρά από έδρες ψηφοφορίας για την έξοδο στο βορρά και τα Μίντλαντς για να αναπληρώσει τις απώλειες αναμένει να υποφέρει σε περιοχές που υποστηρίζουν το Remain στο νότο. Αυτές είναι ακριβώς οι εκλογικές περιφέρειες που το Κόμμα του Brexit πρόκειται τώρα να ρίξει όλη του την ενέργειά στη στόχευση, πράγμα που σημαίνει ότι η ψηφοφορία για την αποχώρηση θα διαιρεθεί στα σημεία που ο κ. Τζόνσον πρέπει να καταλάβει από τους Εργατικούς.
2. Ο Τζον Ρεντούλ στον Independent
σχετικά με την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων
Οι δημοσκοπήσεις είναι σημαντικές, αλλά το να τις αφήνουμε να υπαγορεύουν την εκλογική κάλυψη είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι
Στις εκλογές του 1992... οι εργατικές πολιτικές εξετάστηκαν προσεκτικά όχι μόνο για τις ίδιες αλλά και για την αποδοχή τους από τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες. Υπήρξαν ατελείωτες συζητήσεις για τη μηχανική και πιθανή ιππασία ενός κρεμασμένου κοινοβουλίου, και την τελευταία εβδομάδα, μια τεράστια φασαρία για την εκλογική μεταρρύθμιση. Παρόμοια πράγματα συνέβησαν στις εκλογές του 2015, στο δημοψήφισμα του 2016 και στις εκλογές του 2017. Σε καμία περίπτωση οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν πολύ λανθασμένες, αλλά σε κάθε περίπτωση οι υποθέσεις που βασίστηκαν σε αυτές χρωμάτισαν το ρεπορτάζ της εκστρατείας και το αποτέλεσμα προκάλεσε έκπληξη.
3. Frida Ghitis στο CNN
για τους πολιτικούς που υπνοβατούν προς την απομάκρυνση
Το ωμό μήνυμα της Βολιβίας στους μεθυσμένους από την εξουσία ηγέτες
Σε μια τέλεια κατάσταση, η Βολιβία θα είχε μια πληρέστερη έρευνα και νέες εκλογές με αξιόπιστα αποτελέσματα. Αντίθετα, ο Μοράλες έχει αναγκαστεί από την εξουσία από τις ενέργειες του στρατού. Αυτός και οι υποστηρικτές του είναι εμφατικοί ότι αυτό ήταν πραξικόπημα. Οι επικριτές του υποστηρίζουν ότι η απομάκρυνσή του σώζει τη βολιβιανή δημοκρατία. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν η χώρα μπορεί να επιστρέψει στην ειρήνη και σε μια δημοκρατική πορεία ή αν έρχονται πιο σκοτεινές μέρες.
4. Michael Tomasky στους New York Times
σε δισεκατομμυριούχους που έθαψαν τα κεφάλια τους στην άμμο
Μπιλ Γκέιτς, σε ικετεύω να συνδέσεις μερικές τελείες
Οι 400 πλουσιότεροι Αμερικανοί - το κορυφαίο 0,00025 τοις εκατό του πληθυσμού - κατέχουν τώρα περισσότερα από τα πλούτη της χώρας από τα 150 εκατομμύρια ενήλικες στο κατώτερο 60 τοις εκατό της κατανομής του πλούτου. Το μερίδιο του 400 έχει τριπλασιαστεί από τη δεκαετία του 1980. Αυτό είναι μακελειό, απλό και απλό. Καμία δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να αφήσει αυτό να συνεχιστεί και να περιμένει να παραμείνει δημοκρατία. Θα δημιουργήσει μεσαίες και εργατικές τάξεις χωρίς αίσθημα ασφάλειας και όταν οι άνθρωποι δεν έχουν αίσθηση ότι το σύστημα τους παρέχει βασική ασφάλεια, θα κάνουν κάποιες παράξενες και απελπισμένες επιλογές.
5. Η Borisa Falatar στο The Guardian
για την ανησυχητική βαλκανική ταραχή της Ευρώπης
Η πολιτική της Βοσνίας βρίσκεται σε κρίση. Αλλά αυτός είναι ο λόγος για να βοηθήσει η ΕΕ, όχι να μας αποκλείσει
Το Business as usual θα οδηγήσει στην στροφή της ηγεσίας της Βοσνίας προς τα κράτη του Κόλπου, την Κίνα και τη Ρωσία, γεγονός που θα θέσει περαιτέρω σε κίνδυνο τη συνοχή της χώρας και το μέλλον της στην ΕΕ, ειδικά τώρα, όταν η μόνη εθνική συναίνεση που υπήρχε –η ελπίδα για ενσωμάτωση στην ΕΕ– φαίνεται να είναι αναβάλλεται επ' αόριστον. Θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τη Βοσνία να αποφύγει να γίνει πεδίο δοκιμών σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η νέα Επιτροπή πρέπει να είναι πιο γενναία και φιλόδοξα. Οι κοινές μας αξίες και η σταθερότητά μας διακυβεύονται. Διαφορετικά, το μόνο που μπορεί να μας έχει μείνει είναι ένα αποτυχημένο κράτος στο κατώφλι της ΕΕ και οι σημαίες της ΕΕ σε είδη ανθρωπιστικής βοήθειας – θλιβερές υπενθυμίσεις ενός ονείρου που δεν έγινε ποτέ.
